3. Dodatkowe środki potrzebne do kreowania zysku
Czym są te dodatkowe środki? Zajmijmy się nimi szczegółowo:
Okazuje się, że w gospodarce zysk pochodzi z indywidualnych kredytów, z konsumpcji oszczędności, z transferów państwowych oraz z rent lub emerytur. Odkrycie to może wydać się zaskakujące.
W dłuższej perspektywie, oszczędności nie mogą trwale napędzać konsumpcji. Po pierwsze, ich ilość jest ograniczona. Po drugie, sam fakt, że istnieją środki, które uprzednio zostały nagromadzone, oznacza, iż nagromadzenie ich odbyło się kosztem sprzedaży i zysków w przeszłości. Suma takich oszczędności równa jest sumie poświęconej konsumpcji i zysków. Mimo więc ich subiektywnej użyteczności, oszczędności, których ilość jest ograniczona, nie stanowią trwałego źródła wzrostu gospodarczego. Jeśli przyjmiemy hipotezę, w której wszystkie zarobki ulokowane są w postaci oszczędności, i w której nie istnieją inne dochody w postaci kredytów, czy transferów, itp., to całkowity zysk byłby zerowy.
Tak więc otrzymujemy następujące równanie:
W rzeczywistości wszystkie koszty pochodzą z płac i z zysków.
Aby zrealizować zysk, potrzebne są płace, będące poniekąd pierwotnym, lecz niewystarczającym napędem siły nabywczej. Do jego powstawania niezbędne okazują się zatem inne, dodatkowe źródła. Tak więc w dłuższej perspektywie i w skali globalnej, całkowity zysk w danej gospodarce zależy od sumy kredytów, transferów i konsumpcji uprzednio powstałego zysku. W przeciwnym razie, zysk nie może zostać osiągnięty.·To stwierdzenie, pociągające za sobą wiele skutków, stanowi podstawę naszej teorii.